Paradijs Lamu en enge beestjes

Stef en ik hadden besloten om niet uit de nachtbus te stappen in Gede, waar we allemaal opgehaald zouden worden om naar Watamu te gaan, maar om te blijven zitten tot het eindpunt, Malindi. Vanuit Malindi vertrekken namelijk bussen naar Lamu, een tropisch eiland á la Zanzibar, maar dan minder bekend. We hadden daar mooie verhalen over gehoord en hadden de laatste paar dagen ingepland voor een reis er naar toe. Vanaf Malindi zou het nog 4-6 uur reizen zijn, en we wilden nog wel even doortrekken en dan in Lamu bijkomen. De bussen sloten redelijk aan, we moesten maar een uurtje wachten voordat de bus naar Lamu vertrok. De 4 uur die de tocht volgens de busmaatschappij zou duren werden natuurlijk 5 uur, en er leek geen eing aan te komn. Naarmate we dichter bij het eindpunt kwamen, werden er steeds meer mensen bijgepropt, en het was erg warm en stoffig. We waren alweer blij dat we als eersten ingestapt waren. Wat een opluchting toen we er eindelijk uitkonden en onze benen konden strekken na 5 uur zitten!! We stapten op de ferry (stel je er niet te veel bij voor, gewoon een sloep met een motor) en langzamerhand konden we de sprookjesachtige mangrovebegroeiing van het eiland zien opdoemen.
In onze reisgids stond een leuke omschrijving van een guesthouse, op een steenworp afstand van de pier. Ze hadden er een geweldig dakterras, met twee nieuwsgierige schildpadden. We gingen daar even chillen, wat drinken en bedenken welke kamer we zouden nemen. We konden kiezen uit een grote kamer met twee bedden, maar zonder badkamer of een ‘self-contained’kamer, maar met een heel klein tweepersoonsbed. Ik zag een plakkerige nacht met z’n tweeën niet heel erg zitten, zeker niet na onze 30 uur aaneengesloten onderweg en hard slaap nodig. De kamer zelf was ook lelijk, slecht onderhouden. Dingen waar we echt wel tegen kunnen, maar we wilden onszelf ook wel een beetje verwennen, op onze laatste dagen in Kenia. Toen de wc ook nog eens niet wilde doortrekken besloten we, ondanks gaar zijn, nog even verder te gaan kijken. Gelukkig maar! Want het volgende hotel was meteen raak. Voor €10 p.p.p.n zitten we in een prachtige kamer in 16e eeuws Swahili hotel met geweldig houtsnijwerk. Onze kamer is de beste kamer (de bruidssuite) en zit op de 2e verdieping. Onze kamerdeur bestaat uit twee delen en is van zwaar hout, en vanbinnen sluiten we hem door er een balk voor te schuiven. Buiten onze kamer hebben we een prive-veranda, met banken en stoelen vol met kussens. Stef slaapt in een kingsize 2-persoons-, en ik in een 1-persoonshemelbed. Een wereld van verschil met het vorige hotel. Boven onze kamer is een prachtig dakterras, we kunnen de zee zien, en allemaal andere dakterrassen. Er is ook een bassin, waar we lekker onze kleren kunnen wassen. Zonder uit te wringen is het binnen twee uur droog, door de felle zon en de zeewind!
Na een heel erg nodige douche (we waren na al die bus-uren echt ontzettend vies) gingen we Lamu een beetje verkennen. Op het eiland mogen geen auto’s komen, in de plaats daarvan gebruiken de mensen ezels. Ook voor transport! Dus zie je ezels met zakken stenen, coca-cola-kratjes, huishoudelijke artikelen – alles wat maar vervoerd moet worden sjouwen ze op hun rug. Er is zelfs een speciaal ezel-ziekenhuis. We spraken daar een ezelarts, die onder andere vertelde over het grootste ezelprobleem daar: inbreeding.
Lamu is niet voor niets autovrij, de straatjes zijn veel te smal. Het is een moslim eiland, dus zie je veel gesluierde vrouwen, soms zijn alleen de ogen onbedekt. Overal zie je prachtige deuren vol houtsnijwerk.
In een koffiehuis met binnentuin gingen we even bijkomen met wat drinken, totdat ik een wit plekje op mijn teen ontdekte. Ik moest meteen denken aan wat Stef me een paar weken geleden verteld had. Ze had in het weeshuis een meisje heel hard zien huilen, terwijl er met een stokje door de ‘slipperman’ iets uit haar voet gehaald werd: ‘jiggers’. Een beestje dat in je voet gaat zitten, het liefst naast je teennagels, en daar na een paar dagen eitjes gaat leggen. “Neee! riep ik, Stef, lijkt het hier op??” Stef vroeg of het een wit plekje naast mijn teennagel was. Ja dus…Ik zat meteen niet lekker meer. Dus besloten we meteen maar even naar een kliniek te lopen, we hadden er onderweg al één gezien. ‘Lamu Medical Clinic’ zag er vanbinnen allesbehalve kliniekerig uit en de dokter moesten we ook vragen of hij nou de dokter was. Toen ik hem uitlegde dat ik een probleem met mijn teen had, ging hij naar de grote teen ernaast zitten kijken. Toen ik hem de goede aanwees vroeg hij mompelend “you want medicine?”. Stef en ik keken elkaar aan en ik zei: “I think we are going to another clinic”. Terwijl we wegliepen zei de dokter nog “yes, this is clinic?”. Bij het ‘Langoi Nursing Home’ hadden we meer succes. Het was inmiddels donker geworden, en op Lamu valt regelmatig de stroom uit, dus we moesten een lange trap verlicht met kaarsjes op. Maar de dokter gedroeg zich tenminste als dokter en stelde inderdaad de diagnose ‘jiggers’. Ik was wel blij dat het donker was, want zo hoefde ik niet te zien wat er gebeurde en van Stef mocht ik in haar hand knijpen. Met behulp van ons eigen hoofdlampje werkte hij het beestje uit mijn teen (met een nieuwe, schone naald, en zelfs voor het verband snijden gebruikte hij een voorverpakt mesje). Pijn deed het trouwens niet heel erg, ongeveer het gevoel van een flinke splinter uit je huid laten verwijderen. Ondertussen zat hij om mij af te leiden met ons over onze safari te praten. Een hele romantische dokterservaring dus en ik was blij dat ik die nacht rustig zou kunnen slapen. Totdat ik tijdens het eten ook kleine puntjes naast mijn vingernagels ontdekte! Dus weer terug naar de kliniek, de dokter vond het heel gezellig. Stef bleek er ook een paar te hebben, maar omdat deze jiggers nog te klein waren om te verwijderen, raadde de dokter ons aan om ze te weken in paraffine, dat zou ze dood kunnen maken. Dus liepen wij ’s avonds met een jerrycan met twee liter paraffine over straat, en rook onze kamer 's avonds licht ontvlambaar.
We zijn 4 nachten in Lamu gebleven, en het was heerlijk! Ik heb voor het eerst in mijn leven kreeft gegeten (voor 8euro moet je dat toch proberen!), lekker! We zijn een dag op dhow-trip geweest, een speciaal soort zeilboot, daarmee over zee en tussen de mangroven door gezeild, natuurlijk flink verbrand (ondanks sjaal en zonnebrand)en we hebben geweldige souvenirs gekocht. Echt een goede afsluiter van ons verblijf in Kenia!

-----------------------------------
*Tungiasis
of jiggers, huidziekte die wordt veroorzaakt door het in de huid binnendringen van de zwangere wijfjes van de zandvlo Tunga penetrans .

Symptomen
De ziekte kenmerkt zich door heftig jeukende en pijnlijke bobbeltjes, waarin zich een gaatje bevindt; hierdoor is de donkere buik van de zandvlo zichtbaar. Er treedt gemakkelijk bacteriële infectie met abcesvorming op. De afwijkingen bevinden zich doorgaans tussen de tenen of langs de voetrand, maar kunnen ook voorkomen aan de handen en andere delen van het lichaam.

De ziekte komt vooral voor in Afrika, Zuid-Amerika en India.

Behandeling
Doden van de vlo met ether en verwijderen van de vlo met een steriele naald. Daarna antiseptische zalf op de behandelde plaats smeren.